Verbum

аб’е́кт

(лац. objectus = прадмет)

1) філас. усё тое, што складае частку знешняга, матэрыяльнага свету, існуе незалежна ад нашай свядомасці;

2) з’ява, прадмет, на якія накіравана пэўная дзейнасць (напр. а. назірання);

3) прадпрыемства, будоўля, асобны ўчастак чаго-н. як месца чалавечай дзейнасці (напр. а. будаўніцтва, ваенны а.).

аб’екты́ў

(с.-лац. objectivus = які адносіцца да прадмета)

частка аптычнага прыбора (напр. фотаапарата, тэлескопа), якая складаецца з лінзы ці сістэмы лінз.

аб’екты́ўны

(с.-лац. objectivus = які адносіцца да прадмета)

1) філас. незалежны ад чалавечай свядомасці (напр. а-ая рэальнасць);

2) бесстаронні, непрадузяты (проціл. суб’ектыўны 2).

абера́цыя

(лац. aberratio = адхіленне)

1) астр. уяўнае адхіленне нябесных свяціл ад іх сапраўднага месцазнаходжання, якое выклікаецца рухам Зямлі вакол Сонца;

2) фіз. скажэнне або недастатковая выразнасць паказанняў аптычных прыбораў (напр. сферычная а., храматычная а.);

3) біял. адхіленне ад нормы ў будове арганізма або ў функцыі асобных органаў;

4) перан. памылка, адхіленне ад ісціны.

абза́ц

(ням. Absatz)

1) водступ управа (чырвоны радок) у пачатку тэксту або яго часткі;

2) адносна закончаная ў сэнсавых адносінах частка тэксту ад аднаго чырвонага радка да наступнага.

абітурые́нт

(ням. Abiturient, ад с.-лац. abituriens, -ntis = гатовы пайсці, пакінуць)

асоба, якая паступае ў вышэйшую або сярэднюю спецыяльную навучальную ўстанову.

аблі́га

(іт. obligo, ад лац. obligo = абавязваю)

1) сума запазычанасці па вэксалях;

2) банкаўская кніга асабістых рахункаў, у якой улічваецца запазычанасць па вэксалях.

абліга́тны

(лац. obligatus)

абавязковы (напр. а-ая ўмова).

абліга́цыя

(лац. obligatio = абавязацельства)

каштоўная папера, якая дае яе трымальніку даход у выглядзе працэнтаў ад яе намінальнай вартасці або выйгрышу.

або́рт

(лац. abortus = выкінуты)

1) дачаснае самаадвольнае або наўмыснае спыненне цяжарнасці;

2) інф. спыненне работы праграмы на ЭВМ у выніку якіх-н. парушэнняў зададзенага рэжыму.