Verbum

імпланта́цыя

(п.-лац. implantatio, ад лац. im = у + plantatio = саджанне)

1) аперацыя ўжыўлення ў тканку чужых арганізму матэрыялаў, а таксама наогул пластычная аперацыя па перасадцы органаў і тканак;

2) укараненне зародка ў слізістую абалонку маткі.

імправіза́цыя

(фр. improvisation, ад лац. improvisus = непрадбачаны)

стварэнне чаго-н. (напр. верша, музыкі) без папярэдняй падрыхтоўкі, на хаду, у час выканання.

імпрэса́рыо

(іт. impresario)

асоба, якая арганізуе канцэрты, спектаклі, гастролі, заключае для артыстаў кантракты.

імпрэ́сія

(лац. impressio)

1) мімалётнае ўражанне, настрой, перажыванне;

2) кароткі літаратурны твор эмацыянальна-суб’ектыўнага характару.

імпрэсіяні́зм

(фр. impressionnisme, ад лац. impressio = уражанне)

напрамак у мастацтве і літаратуры канца XIX — пачатку XX ст., прадстаўнікі якога імкнуліся да непасрэднай перадачы суб’ектыўных адчуванняў, мімалётных уражанняў і настрояў.

і́мпульс

(лац. impulsus = удар, штуршок)

1) унутранае пабуджэнне, штуршок да дзеяння (напр. і. да творчасці);

2) мера руху і сілы (напр. электрычны і., нервовы і.).

імпэ́т

(польск. impet, ад лац. impetus = парыў, разбег, напор)

1) разгон, парывістасць, імклівасць (напр. і. руху);

2) перан. запал, напорыстасць (напр. і. да працы, юнацкі і.).

імунало́гія

(ад лац. immunis = свабодны ад чаго-н., некрануты + гр. logos = вучэнне)

навука аб неўспрымальнасці арганізма да інфекцыйных захворванняў і атрутных рэчываў.

імуніза́цыя

(фр. immunisation, ад лац. immunis = свабодны ад чаго-н., некрануты)

стварэнне штучнага імунітэту 1 ў чалавека і жывёл супраць заразных хвароб.

імунітэ́т

(ням. Immunität, ад лац. immunitas, -atis = вызваленне ад чаго-н.)

1) непадатлівасць арганізма якім-н. заразным хваробам (напр. прыроджаны і.);

2) выключнае права не падпарадкоўвацца некаторым законам, якое даецца пэўным асобам (напр. дыпламатычны і.);

3) перан. здольнасць супрацьстаяць чаму-н., захоўваючы спакой і абыякавасць.