Verbum

зо́мбі

(англ. zombie, ад афр. zumbi = фетыш)

1) мярцвяк у афрыканскай міфалогіі, які выконвае волю таго, хто выклікаў яго дух;

2) перан. чалавек, здольны раўнадушна рабіць учынкі пад уздзеяннем чужой, пераважна злой волі.

зо́на

(лац. zona, ад гр. zone — пояс)

прастора, раён, тэрыторыя паміж якімі-н. межамі, што характарызуецца якімі-н. агульнымі прыметамі (напр. арктычная з., лясная з., бяз’ядзерная з.).

зонд

(фр. sonde)

1) медыцынскі інструмент у выглядзе трубачкі, які ўводзіцца ўнутр арганізма з дыягнастычнай ці лячэбнай мэтай;

2) металічны бур для даследавання падглебы;

3) невялікі паветраны шар з самапісным прыстасаваннем для метэаралагічных назіранняў.

зу́мер

(ням. Summer)

электрамагнітны прыбор для падачы гукавых сігналаў; выкарыстоўваецца ў радыётэхніцы, тэлефаніі.

зюйд

(гал. zuiden)

1) поўдзень, паўднёвы напрамак;

2) паўднёвы вецер.

зюйд-ве́ст

(гал. zuid-west)

1) паўднёвы захад, паўднёва-заходні напрамак;

2) паўднёва-заходні вецер.

зюйд-о́ст

(гал. zuid-ost)

1) паўднёвы ўсход, паўднёваўсходні напрамак;

2) паўднёва-ўсходні вецер.

ігнарава́ць

(польск. ignorować, ад лац. ignorare = не ведаць, не прызнаваць)

свядома не звяртаць увагі на каго-н., што-н., пагардліва ставіцца да каго-н., чаго-н. (напр. і. факты).

ігніпункту́ра

(ал лац. ignis = агонь + punctura = укол)

1) спосаб лячэння бародавак, мазалёў і некаторых пухлін прыпяканнем распаленым металам;

2) метад кітайскай народнай медыцыны, прыпяканне скуры ў пэўных пунктах тлеючымі палачкамі з сухога палыну.

ігу́мен

(гр. hegoumenos = кіраўнік)

настаяцель праваслаўнага мужчынскага манастыра.