Verbum

тыра́да

(фр. tirade, ад іт. tirade)

доўгая фраза, урывак прамовы, шматслоўная рэпліка, сказаная ў прыўзнятым тоне.

тыра́ж

(фр. tirage)

1) колькасць экзэмпляраў якога-н. друкаванага выдання (напр. т. газеты, т. кнігі);

2) розыгрыш выйгрышаў у пазыцы, латарэі; пагашэнне аблігацый.

тыра́н

(гр. tyrannos)

1) правіцель, улада якога заснавана на дэспатызме і гвалце;

2) перан. прыгнятальнік, мучыцель.

тыта́н

(гр. Titan = імя старажытнагрэчаскага міфалагічнага гіганта, які змагаўся з багамі)

чалавек вялікага таленту, надзвычайнага розуму (напр. т. навукі).

ты́тул

(лац. titulus = надпіс)

1) ганаровае радавое або падараванае дваранскае званне (напр. т. графа, т. барона);

2) званне, якое прысвойваецца каму-н. у знак прызнання яго заслуг (напр. т. чэмпіёна);

3) старонка кнігі, на якой надрукаваны загаловак, імя аўтара, год і месца выдання; тытульны ліст.

тыфлі́т

(фр. typhlite, ад гр. typlos = сляпы)

мед. запаленне сляпой кішкі (параўн. апендыцыт).

тэадыцэ́я

(фр. théodicée, ад гр. theos = бог + dike = справядлівасць, права)

рэлігійна-філасофскае вучэнне, паводле якога Бог не нясе адказнасці за прысутнасць зла на зямлі.

тэакра́тыя

(гр. theokratia, ад theos = бог + kratos = улада)

форма дзяржаўнага кіравання, калі палітычныя ўлада ў краіне належыць духавенству, а таксама дзяржава з такой формай кіравання.

тэало́гія

(гр. theologia, ад theos = бог + logos = вучэнне)

багаслоўе, рэлігійнае вучэнне, якое імкнецца абгрунтаваць рэлігійныя догмы і вераванні.

тэа́тр

(фр. théâtre, ад гр. theatron = месца для відовішча)

1) род мастацтва, спецыфічным сродкам выражэння якога з’яўляецца сцэнічнае дзеянне, ажыццёўленае акцёрамі перад гледачом;

2) установа, якая мае пэўны састаў артыстаў і ставіць спектаклі, а таксама будынак са сцэнай і залай, дзе адбываецца тэатральны паказ;

3) перан. месца, дзе разгортваюцца якія-н. значныя падзеі (напр. т. ваенных дзеянняў).