Verbum

адысе́я

(гр. Odysseia = героіка-эпічная паэма, аўтарам якой лічаць Гамера)

багатае падзеямі, прыгодамі падарожжа.

адэква́тны

(лац. adaequatus = прыраўнаваны)

які поўнасцю супадае, роўны чаму-н. (напр. а-ыя паняцці).

адэ́ндум

(лац. addendum = тое, што павінна быць дададзена)

дапаўненне да дагавора, якое змяняе або ўдакладняе тыя ці іншыя яго ўмовы.

адэно́іды

(ад гр. aden = залоза + eidos = выгляд)

мед. пухлінападобныя разрастанні лімфатычных утварэнняў насаглоткі.

адэно́ма

[ад гр. aden = залоза + (onk)oma = пухліна]

мед. дабраякасная пухліна, якая можа развівацца ў залозістых органах (малочнай, шчытападобнай і іншых залозах).

адэ́пт

(лац. adeptus = які дасягнуў)

1) заўзяты паслядоўнік, прыхільнік якога-н. вучэння, ідэі;

2) уст. той, хто адкрыў вышэйшыя тайны навукі і мастацтва.

ад’юнкту́ра

(ням. Adjunktur, ад лац. adjunctus = далучаны)

аспірантура ў вышэйшых ваенных навучальных установах.

ажыята́ж

(фр. agiotage)

1) штучна выкліканае хваляванне, узбуджэнне з мэтай прыцягнення ўвагі да чаго-н.;

2) штучнае павышэнне ці паніжэнне курсу біржавых папер або цэн на тавары з мэтай атрымання прыбытку.

аза́рт

(фр. hasard = выпадак, выпадковасць; рызыка, ад ар. az-zahr = ігральная костка)

моцнае захапленне, заўзятасць, запал (напр. спартыўны а.).

а́зімут

(фр. azimut, ад ар. as-samt = дарога)

1) астр. вугал паміж плоскасцю мерыдыяна дадзенага пункта і вертыкальнай плоскасцю, якая праходзіць праз гэты пункт і аб’ект назірання;

2) вугал паміж напрамкам руху і напрамкам на поўнач (параўн. пеленг 1).