Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

ілгаць, і лгаць, , незак.

Гаварыць няпраўду.

  • І. у вочы.
  • Хто сам ілжэ, той нікому не верыць (прыказка).

|| зак. салгаць, і налгаць, .

|| наз. ілганне, і лганне, .

ілгун, і лгун, , м.

Непраўдзівы чалавек; выдумшчык.

|| ж. ілгуння, і лгуння, .

ілжывы, і лжывы, .

  1. Схільны да хлусні, падману.

    • Ілжывая натура.
    • І. чалавек.
  2. Які змяшчае ў сабе хлусню, падман, прытворны, фальшывы.

    • Ілжывая усмешка.
    • Ілжывыя словы.

|| наз. ілжывасць, і лжывасць, .

ілжэ... і (пасля галосных) лжэ...

Першая частка складаных слоў са знач.:

  1. які ўтрымлівае хлусню, няпраўду, памылковы, няправільны, напр. ілжэнавука, ілжэмастацтва, ілжэтэорыя;
  2. уяўны, які наўмысна выдаецца за сапраўднае, напр. ілжэатака, ілжэвучоны, ілжэпрарок, ілжэтрывога;
  3. які лжэ, хавае ісціну, напр. ілжэсведка, ілжэсведчанне;
  4. у саставе складаных назваў: які мае адносіны да відаў, часткова падобных да іншых, асноўных відаў, напр. ілжэакацыя, ілжэгарлачык, ілжэлістоўніца, ілжэскарпіён, ілжэязмін.

ілжэвучэнне, і лжэвучэнне, , н.

Выдуманая, фальшывая тэорыя, якая выдаецца за навуковую.

ілжэсведка, і лжэсведка, , м.

Сведка, які дае лжывыя паказанні.

|| ж. ілжэсведка, і лжэсведка, .

ілжэсведчанне, і лжэсведчанне, , н.

Паказанні ілжэсведкі (лжэсведкі).

ільвіца, і львіца, , ж.

Самка льва.

ільвяня, і львяня, , н.

Дзіцяня льва.

ільга, і (пасля галосных) льга, прысл., безас. у знач. вык.

Можна, дазваляецца.

  • Хіба ж ільга схаваць жывое слова?