Verbum

евангелле

назоўнік | ніякі род

Раннехрысціянскі твор, які расказвае пра жыццё Ісуса Хрыста.

• Кананічнае е. (уваходзіць у састаў Бібліі).
• Апакрыфічнае е.

|| прыметнік: евангельскі.

евангеліст

назоўнік | жаночы род

1. Укладальнік евангелля.

2. Член секты евангельскіх хрысціян.

|| жаночы род: евангелістка.

|| прыметнік: евангелісцкі.

евангелічны

прыметнік

Які адносіцца да рэлігійных пратэстанцкіх сектаў, што ў сваім веравучэнні кіруецца толькі тэкстамі евангелля.

• Евангелічная царква.

егер

назоўнік | мужчынскі род

1. Паляўнічы-прафесіянал (устарэлае).

2. Салдат з асобых стралковых (егерскіх) палкоў у некаторых еўрапейскіх арміях.

|| прыметнік: егерскі.

егіпцяне

назоўнік | мужчынскі род

Асноўнае насельніцтва Егіпта.

|| жаночы род: егіпцянка.

|| прыметнік: егіпецкі.

• Егіпецкая кара.

едкі

прыметнік

1. Які раз’ядае што-н. хімічна.

   • Едкая фарба.

2. Які выклікае моцнае фізічнае раздражненне.

   • Е. дым.

3. пераноснае значэнне: З’едлівы, колы.

   • Едкая заўвага.

|| назоўнік: едкасць.

еднасць

назоўнік | жаночы род

1. Адзінства, згуртаванасць.

   • Непарушная е.

2. Агульнасць, супольнасць.

   • Е. паходжання.

ежа

назоўнік | жаночы род

Усё тое, што ядуць; прадукты харчавання.

• Здаровая е.
• Мясная е.

ездавы

прыметнік

1. Які прызначаны для язды.

   • Ездавыя сабакі.

2. ездавы: Салдат, які кіруе коннай запрэжкай.

ездзіць

дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Рухацца ў розных кірунках на якім-н. транспарце.

   • Е. на трамваі.
   • Е. на веласіпедзе.

2. Бываць дзе-н., наведваць каго-н., прыязджаючы.

   • Е. у госці.

3. Умець упраўляць якімі-н. сродкамі перамяшчэння.

   • Е. на матацыкле.

4. Не мець устойлівасці, соўгацца па чым-н., перамяшчаючыся (размоўнае).

   • Шкло ездзіць у аправе.
   • Ездзіць з рогату (размоўнае) — вельмі смяяцца з чаго-н.

|| назоўнік: язда.