Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

евангеліст, ​, ж.

  1. Укладальнік евангелля.

  2. Член секты евангельскіх хрысціян.

|| ж. евангелістка, ✂.

|| прым. евангелісцкі, ✂.

евангелічны, ​.

Які адносіцца да рэлігійных пратэстанцкіх сектаў, што ў сваім веравучэнні кіруецца толькі тэкстамі евангелля.

  • Евангелічная царква.

евангелле, ​, н.

Раннехрысціянскі твор, які расказвае пра жыццё Ісуса Хрыста.

  • Кананічнае е. (уваходзіць у састаў Бібліі).
  • Апакрыфічнае е.

|| прым. евангельскі, ✂.

егер, ​, м.

  1. Паляўнічы-прафесіянал (уст.).

  2. Салдат з асобых стралковых (егерскіх) палкоў у некаторых еўрапейскіх арміях.

|| прым. егерскі, ✂.

егіпцяне, ​, м.

Асноўнае насельніцтва Егіпта.

|| ж. егіпцянка, ✂.

|| прым. егіпецкі, ✂.

  • Егіпецкая кара.

едкі, ​.

  1. Які раз’ядае што-н. хімічна.

    • Едкая фарба.
  2. Які выклікае моцнае фізічнае раздражненне.

    • Е. дым.
  3. перан. З’едлівы, колы.

    • Едкая заўвага.

|| наз. едкасць, ✂.

еднасць, ​, ж.

  1. Адзінства, згуртаванасць.

    • Непарушная е.
  2. Агульнасць, супольнасць.

    • Е. паходжання.

ежа, ​, ж.

Усё тое, што ядуць; прадукты харчавання.

  • Здаровая е.
  • Мясная е.

ездавы, ​.

  1. Які прызначаны для язды.

    • Ездавыя сабакі.
  2. ездавы: Салдат, які кіруе коннай запрэжкай.

ездзіць, ​; незак.

  1. Рухацца ў розных кірунках на якім-н. транспарце.

    • Е. на трамваі.
    • Е. на веласіпедзе.
  2. Бываць дзе-н., наведваць каго-н., прыязджаючы.

    • Е. у госці.
  3. Умець упраўляць якімі-н. сродкамі перамяшчэння.

    • Е. на матацыкле.
  4. Не мець устойлівасці, соўгацца па чым-н., перамяшчаючыся (разм.).

    • Шкло ездзіць у аправе.
    • Ездзіць з рогату (разм.) — вельмі смяяцца з чаго-н.

|| наз. язда, ✂.