угова́ривание угаво́рванне, -ння ср.;
угова́ривать несов. угаво́рваць;
угова́риваться
1. разг. (условливаться) угаво́рвацца, умаўля́цца; (договариваться) дагаво́рвацца, дамаўля́цца;
2. страд. угаво́рвацца.
угово́р м.
1. (действие) угаво́р, -ру м.; угаво́рванне, -ння ср.;
2. разг. (взаимное соглашение) угаво́р, -ру м., умо́ва, -вы ж.; (договорённость) дагаво́ранасць, -ці ж., дамо́ўленасць, -ці ж.; (действие) дамаўле́нне, -ння ср.;
◊
угово́р доро́же де́нег угаво́р (умо́ва) даражэ́й за гро́шы;
уговори́ть сов. угавары́ць;
уговори́ться разг. (условиться) угавары́цца, умо́віцца; (договориться) дагавары́цца, дамо́віцца;
угово́рный разг. умо́ўлены;
угово́рчивый разг. згаво́рлівы, пада́тлівы, памярко́ўны;
угово́рщик угаво́ршчык, -ка м.;