Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

наме́стник ист. наме́снік, -ка м.;

наме́стница наме́сніца, -цы ж.;

наме́стнический наме́сніцкі;

наме́стничество наме́сніцтва, -ва ср.

намета́тьI несов. (к намести́) намята́ць, наме́таць.

намета́тьII сов.

1. (меча, набросать) накіда́ць, мног. панакіда́ць, панакі́дваць;

2. (икры) накла́сці;

3. (сделать опытным) разг. напрактыкава́ць; набі́ць;

намета́ть глаз напрактыкава́ць во́ка;

намета́ть ру́ку напрактыкава́ць (набі́ць) руку́.

намета́тьIII сов., портн. нафастрыгава́ць; наабкіда́ць.

намета́тьсяI несов., страд. намята́цца; см. намета́тьI.

намета́тьсяII сов., прост. (приобрести сноровку) напрактыкава́цца, налаўчы́цца.

наметённый наме́цены.