Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

отличи́ть сов.

1. (различить) адро́зніць, распазна́ць;

2. (выделить) вы́лучыць, адзна́чыць;

отличи́ться (выделиться) вы́лучыцца; вы́значыцца; (прославиться) прасла́віцца.

отли́чник выда́тнік, -ка м.;

отли́чница выда́тніца, -цы ж.

отли́чно

1. нареч., в знач. сказ. ве́льмі до́бра, надзвы́чай до́бра, выда́тна;

отли́чно знать выда́тна (ве́льмі до́бра) ве́даць;

2. в знач. част., разг. (ладно) до́бра, ве́льмі до́бра;

ну вот и отли́чно! ну вось і ве́льмі до́бра!;

3. в знач. сущ., нескл., ср. (отметка) выда́тна;

учи́ться на отли́чно вучы́цца на выда́тна;

получи́ть отли́чно по ру́сскому языку́ атрыма́ць выда́тна па ру́скай мо́ве;

отли́чный

1. (различный) ро́зны, адме́тны;

2. (превосходный) выда́тны, ве́льмі до́бры, надзвы́чай до́бры.

отло́в спец. адло́ў, -ло́ву м.;

отлови́ть сов.

1. адлаві́ць;

2. (выловить определённое количество) адлаві́ць;

3. (поймать) злаві́ць;

отлови́ться (кончить ловить) разг. адлаві́ць;

отло́вленный адло́ўлены; см. отлови́ть 2.