Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

упря́жечный

1. (о лошадях) запражны́;

2. (о предметах упряжи) ву́пражны; збру́евы;

упря́жка

1. (несколько лошадей, запряжённых вместе) запрэ́жка, -кі ж.;

2. (предметы упряжи) ву́праж, -жы ж.; збру́я, -ру́і ж.

упряжно́й

1. (идущий в упряжке) запражны́;

упряжно́й конь запражны́ конь;

2. (относящийся к упряжи) ву́пражны;

упряжно́й аппара́т ж.-д. ву́пражны апара́т.

у́пряжь

1. (предметы для запряжки лошадей) ву́праж, -жы ж., збру́я, -ру́і ж.;

2. ж.-д. ву́праж, -жы ж.

упря́мец разг. упа́рты, -тага м.;

упря́миться несов. упа́рціцца, упіра́цца, нараві́цца, нату́рыцца;

упря́мица упа́ртая, -тай ж.

упря́мо нареч. упа́рта;

упря́мство ср. упа́ртасць, -ці ж.;

упря́мствовать несов., книжн. упа́рціцца, упіра́цца, упа́рта трыма́цца (чаго, за што); (упрямиться) упіра́цца, упа́рціцца;