Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

уве́ренный

1. прич. упэ́ўнены, запэ́ўнены;

2. прил. (убеждённый) упэ́ўнены, перакана́ны;

будь уве́рен будзь пэ́ўны, будзь упэ́ўнены.

увери́тельный уст. упэ́ўнівальны, запэ́ўнівальны.

уве́рить сов. упэ́ўніць, запэ́ўніць; (убедить) перакана́ць;

уве́риться упэ́ўніцца, перакана́цца.

уверну́ть сов., разг.

1. (завернуть во что-л.) укруці́ць;

уверну́ть ребёнка в одея́ло укруці́ць дзіця́ ў ко́ўдру;

2. (вертя, уменьшить) укруці́ць; зме́ншыць, паме́ншыць;

уверну́ть фити́ль в ла́мпе укруці́ць (зме́ншыць, паме́ншыць) кнот у ля́мпе;

уверну́ться

1. (отклониться) адхіну́цца, адхілі́цца; ухілі́цца;

уверну́ться от уда́ра адхіну́цца (адхілі́цца, ухілі́цца) ад уда́ру;

2. перен. (избегнуть), разг. вы́круціцца, ухілі́цца, уні́кнуць, пазбе́гнуць;

уверну́ться от прямо́го отве́та ухілі́цца ад шчы́рага адка́зу;

3. (завернуться во что-л.) разг. укруці́цца.

уве́рование ср., книжн. ве́ра, -ры ж.;

уве́ровать сов. паве́рыць.

уверста́ть сов., тип. увярста́ць;

уверста́ться увярста́цца.