отто́к м.
1. (действие) адто́к, -ку м., сцёк, род. сцёку м.;
отто́к кро́ви физиол. адто́к крыві́;
отто́к воды́ сцёк вады́; см. оттека́ть;
2. (сток) сцёк, род. сцёку м.; (водосточная труба) обл. ры́на, -ны ж.
оттокова́ть сов. адтакава́ць.
отто́ле нареч., уст. адту́ль, прост. стуль.
отто́лкнутый
1. адпіхну́ты, мног. паадпіха́ны, адштурхну́ты, мног. паадшту́рхваны;
2. адштурхну́ты, мног. паадшту́рхваны, адда́лены; см. оттолкну́ть;
оттолкну́ть сов.
1. адпіхну́ць, мног. паадпіха́ць, адштурхну́ць, мног. паадшту́рхваць;
2. перен. (отдалить, отстранить) адштурхну́ць, мног. паадшту́рхваць, аддалі́ць; (вызвать отвращение, неприязнь) адвярну́ць, вы́клікаць агі́ду, непрыя́знасць (у каго);
оттолкну́ться
1. адпіхну́цца, адштурхну́цца;
2. перен. адштурхну́цца.
оттома́нка кана́па, -пы ж., атама́нка, -кі ж.
отто́пать сов., в разн. знач. адту́паць.
отто́пки (остатки от вытапливания) вы́тапкі, -пак ед. нет; (от сала) вы́скваркі, -рак ед. нет.