вы́каткаII горн. вы́катка, -кі ж.
вы́катчик горн. вы́катчык, -ка м.;
вы́катчица в разн. знач. вы́катчыца, -цы ж.
выка́тываниеII выко́чванне, -ння ср.; прост. вытрэ́шчванне, -ння ср.; см. выка́тыватьII.
выка́тыватьI несов. (к вы́катать) выка́чваць.
выка́тыватьII несов. (к вы́катить) выко́чваць; (глаза — ещё) прост. вытрэ́шчваць, вылу́пліваць;
выка́тывать бо́чку выко́чваць бо́чку;
выка́тывать глаза́ выко́чваць (вытрэ́шчваць, вылу́пліваць) во́чы.
выка́тыватьсяI несов., возвр., страд. (к вы́кататься) выка́чвацца.
выка́тыватьсяII несов., возвр., страд. (к вы́катиться) выко́чвацца.
вы́кать несов., прост. (обращаться к кому-л. на «вы») вы́каць.