Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

уго́н м.

1. (действие) вы́ган, -ну м., адго́н, -ну м.;

2. (похищение) выкрада́нне, -ння ср.; (кража) крадзе́ж, -дзяжу́ м.;

3. ж.-д. уго́н, -ну м.;

в уго́н охотн. наўздаго́н.

уго́нщик (машин) зго́ншчык, -ка м., зло́дзей, -дзея м.

угоня́тьI несов.

1. гнаць; (выгонять) выганя́ць; (отгонять) адганя́ць; (загонять) заганя́ць;

угоня́ть скот в по́ле гнаць (выганя́ць) жывёлу ў по́ле;

2. (похищать) разг. кра́сці.

угоня́тьII сов. (гоняя, погоняя, утомить), прост. змары́ць, загна́ць, заганя́ць.

угоня́тьсяI несов., страд.

1. гна́цца; выганя́цца; адганя́цца; заганя́цца;

2. кра́сціся; см. угоня́тьI.

угоня́тьсяII сов., прост.

1. (устать от беготни) збе́гацца, набе́гацца;

2. (гонясь за кем, за чем, поспеть) спра́віцца (з кім, з чым).

угора́здить сов., разг. со́біць (каму);

и угора́здило же его́ прие́хать безл. і со́біла ж. яму́ прые́хаць.

угора́тьI несов. (отравляться угаром) чадзе́ць, уча́дзьваць.

угора́тьII несов. (уменьшаться при плавке) угара́ць, уга́рваць; (уменьшаться при горении) надгара́ць, надга́рваць, адгара́ць, адга́рваць.

угоре́вший

1. які́ (што) уча́дзеў, уча́дзелы;

2. які́ (што) ашале́ў, які́ (што) звар’яце́ў; які́ (што) з’е́хаў з глу́зду, які́ (што) здурне́ў; ашале́лы, шалёны, апанта́ны; см. угоре́тьI.