Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

отме́стка разг. адпла́та, -ты ж., по́мста, -ты ж.;

в отме́стку у адпла́ту, каб адпо́мсціць, по́мсцячы.

отмета́тьI несов., прям., перен. адмята́ць.

отмета́тьII сов.

1. (кончить, перестать бросать) адкіда́ць;

2. (произвести потомство — о животных) прыве́сці; (выделить икру — о рыбах) аднерастава́ць; адкла́сці ікру́.

отмета́тьIII сов., разг. (прошить крупными стежками) адфастрыгава́ць; (петли) абкіда́ць, мног. паабкіда́ць, паабкі́дваць.

отмета́ться несов., страд. адмята́цца; см. отмета́тьI.

отметённый адме́цены, мног. паадмята́ны.

отме́тина ж.

1. (у животных) ме́та, -ты ж., ме́тка, -кі ж.; (пятно) ла́піна, -ны ж.;

2. (знак) знак, род. зна́ка м.; (метка) ме́тка, -кі ж.

отме́тить сов.

1. в разн. знач. адзна́чыць, мног. паадзнача́ць, паадзна́чваць;

2. (заметить) заўва́жыць;

отме́титься

1. (зарегистрироваться) адзна́чыцца;

2. (выписаться из домовой книги) разг. вы́пісацца;

отме́тка ж.

1. адзна́ка, -кі ж.; знак, -ка м.; ме́тка, -кі ж.;

2. (действие) адзначэ́нне, -ння ср.; неоконч. адзна́чванне, -ння ср.;

3. (оценка) адзна́ка, -кі ж.;