Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

отка́зник адка́знік, -ка м.;

отка́зница адка́зніца, -цы ж.;

отка́знический адка́зніцкі;

отка́зничество адка́зніцтва, -ва ср.

отка́зывать несов.

1. адмаўля́ць;

отка́зывать в про́сьбе адмаўля́ць у про́сьбе;

отка́зывать себе́ в чём-л. адмаўля́ць сабе́ ў чым-не́будзь;

2. (завещать) уст. адпі́сваць;

3. (увольнять) уст. звальня́ць;

отка́зывать от ме́ста звальня́ць з ме́сца (з паса́ды);

4. (о механизме) перастава́ць дзе́йнічаць; станаві́цца, псава́цца;

мото́р отка́зывает мато́р стано́віцца (псуе́цца);

отка́зываться адмаўля́цца.

отка́лываниеI

1. адко́лванне, -ння ср.; адшчэ́пліванне, -ння ср., адшчапля́нне, -ння ср.;

2. адко́лванне, -ння ср.; см. отка́лыватьI 1, 3.

отка́лываниеII адко́лванне, -ння ср., адшпі́льванне, -ння ср., адшпіля́нне, -ння ср.; см. отка́лыватьII.

отка́лыватьI несов.

1. (отделять ударом) адко́лваць; (лучину, щепку) адшчэ́пліваць, адшчапля́ць;

2. (делать или говорить что-л. неожиданное) прост. рэ́заць;

3. перен. адко́лваць; см. отколо́тьI;

отка́лывать шту́ки вырабля́ць (урэ́зваць) шту́кі.

отка́лыватьII несов. (отшпилять) адко́лваць, адшпі́льваць, адшпіля́ць.