выдыха́ться
1. (терять запах, крепость) вытыха́цца;
2. перен. (терять силу, способность) разг. выдыха́цца;
3. страд. выдыха́цца.
вы́дюжить сов., обл. вы́трымаць, вы́трываць; (вытерпеть) вы́церпець.
выеда́ть несов., в разн. знач. выяда́ць;
выеда́ться страд. выяда́цца.
вы́еденный в разн. знач. вы́едзены, мног. павыяда́ны;
◊
не сто́ит вы́еденного яйца́ погов. тры гро́шы не варт (не ва́рта), не варт вы́едзенага яйца́.
вы́езд
1. (действие) вы́езд, -ду м.;
2. (место) вы́езд, -да м.
вы́ездитьI сов. (приучить к езде) аб’е́здзіць, вы́ездзіць.
вы́ездитьII сов. (объехать большое расстояние) вы́ездзіць, аб’е́здзіць.
вы́ездка ж. аб’язджа́нне, -ння ср.; аб’е́зджванне, -ння ср.; вы́ездка, -кі ж.;