Verbum

набели́ть сов. набялі́ць, мног. панабе́льваць;

набели́ться разг. набялі́цца.

на́бело нареч. на́чыста.

на́бережная сущ. набярэ́жная, -най ж.;

на́бережный набярэ́жны.

набере́жье разг. узбярэ́жжа, -жжа ср.

набесе́доваться сов., разг. нагавары́цца.

набива́льщик набіва́льшчык, -ка м.;

набива́льщица набіва́льшчыца, -цы ж.

набива́ние

1. напіха́нне, -ння ср., напі́хванне, -ння ср.; напако́ўванне, -ння ср.; набіва́нне, -ння ср.; напіра́нне, -ння ср.;

2. набіва́нне, -ння ср.;

3. набіва́нне, -ння ср.;

4. набіва́нне, -ння ср.; наму́льванне, -ння ср.;

5. набіва́нне, -ння ср.; см. набива́ть;