Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

напусти́ть сов.

1. напусці́ць, мног. панапуска́ць; (нагнать) нагна́ць;

2. (кого, что, на кого, что) напусці́ць, мног. панапуска́ць; (натравить) нацкава́ць;

напусти́ться разг. (накинуться) накі́нуцца; (напасть) напа́сці, навалі́цца.

напу́танный наблы́таны;

напу́тать сов., разг. наблы́таць.

напу́тственный ска́заны на даро́гу; да́дзены на даро́гу;

обрати́ться с напу́тственной ре́чью сказа́ць сло́ва на даро́гу;

напу́тственный сове́т пара́да на даро́гу;

напу́тствие ср. нака́з на даро́гу; пажада́нне на даро́гу, пара́да на даро́гу, сло́ва на даро́гу;

напу́тствовать

1. сов. даць нака́з (на даро́гу), наказа́ць;

2. несов. дава́ць нака́з (на даро́гу), нака́зваць;

стари́к напу́тствовал дете́й тёплыми слова́ми стары́ дава́ў нака́з (на даро́гу) дзе́цям цёплымі сло́вамі.

напуха́ние напуха́нне, -ння ср.;

напуха́ть несов., разг. напуха́ць.

напу́хнуть сов., разг. напу́хнуць, мног. панапуха́ць;