напусти́ть 
1. напусці́ць, 
2. (кого, что, на кого, что) напусці́ць, 
напусти́ть 
1. напусці́ць, 
2. (кого, что, на кого, что) напусці́ць, 
напусти́ться 
напу́танный наблы́таны;
напу́тать 
напу́тственный ска́заны на даро́гу; да́дзены на даро́гу;
обрати́ться с напу́тственной ре́чью сказа́ць сло́ва на даро́гу;
напу́тственный сове́т пара́да на даро́гу;
напу́тствие 
напу́тствовать
1. 
2. 
стари́к напу́тствовал дете́й тёплыми слова́ми стары́ дава́ў нака́з (на даро́гу) дзе́цям цёплымі сло́вамі.
напуха́ние напуха́нне, -ння 
напуха́ть 
напу́хнуть