напусти́ть сов.

1. напусці́ць, мног. панапуска́ць; (нагнать) нагна́ць;

2. (кого, что, на кого, что) напусці́ць, мног. панапуска́ць; (натравить) нацкава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)