Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

угро́хать сов., груб., прост.

1. (убить) ухо́даць;

2. (потратить в большом количестве) убу́хаць.

у́гро-фи́нны мн., этн. у́гра-фі́ны, -наў;

у́гро-фи́нский у́гра-фі́нскі;

у́гро-фи́нские языки́ лингв. у́гра-фі́нскія мо́вы.

у́гры мн., этнол. у́гры, род. у́граў.

угрыза́ть несов.

1. (разгрызать) прост. угрыза́ць;

2. перен., уст. му́чыць, гры́зці;

со́весть угрыза́ет сумле́нне му́чыць (грызе́).

угрызе́ние / угрызе́ния со́вести му́кі (дако́ры, згрызо́ты) сумле́ння.

угры́зть сов., разг. (разгрызть) угры́зці.

угрю́меть несов. станаві́цца (больш) пану́рым, станаві́цца (больш) хму́рным, станаві́цца (больш) пахму́рным;

угрю́мо нареч. пану́ра, хму́рна, пахму́рна;

угрю́мость пану́расць, -ці ж., хму́рнасць, -ці ж., пахму́рнасць, -ці ж.;