упусти́ть сов.
1. упусці́ць, вы́пусціць, мног. павыпуска́ць;
упусти́ть коне́ц верёвки упусці́ць (вы́пусціць) кане́ц вяро́ўкі;
упусти́ть ло́шадь упусці́ць каня́;
2. (пропустить) прапусці́ць;
упусти́ть удо́бный моме́нт прапусці́ць зру́чны мо́мант;
упусти́ть возмо́жность прапусці́ць магчы́масць;
◊
упусти́ть из ви́да вы́пусціць з-пад ува́гі.
упуще́ние ср. (недосмотр) недагля́д, -ду м.; (промах) хі́ба, -бы ж.; (халатность) нядба́йнасць, -ці ж.
упу́щенный
1. упу́шчаны, вы́пушчаны, мног. павыпуска́ны;
2. (пропущенный) прапу́шчаны; см. упусти́ть.
упы́рь
1. зоол. кажа́н, -на́ м.;
2. (оборотень) разг. крывасмо́к, -ка м., ваўкала́к, -ка м., вампі́р, -ра м.