Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

насе́льница насе́льніца, -цы ж.

населя́ть несов. насяля́ць; (заселять) засяля́ць;

населя́ться

1. насяляцца; засяля́цца;

2. (быть населённым) быць насе́леным (засе́леным);

Кавка́з населя́ется мно́гими наро́дами Каўка́з насе́лены (засе́лены) шмат які́мі наро́дамі;

3. страд. насяля́цца, засяля́цца.

насе́ст м. се́дала, -ла ср., кураса́дня, -ні ж., кураса́днік, -ка м.

насе́сть сов., в разн. знач. насе́сці, мног. панасяда́ць;

насе́ла пыль насе́ў пыл;

насе́л медве́дь насе́ў мядзве́дзь;

люде́й насе́ло по́лная ло́дка людзе́й насе́ла по́ўная ло́дка.

насечённый насе́чаны, мног. панасяка́ны.

насе́чка ж.

1. (действие) насяка́нне, -ння ср.; назу́бліванне, -ння ср.; см. насе́чь;

2. (насечённый узор, насечённое место) насе́чка, -кі ж.; (зарубка) зару́бка, -кі ж.;

насе́чь сов.

1. насячы́, мног. панасяка́ць;

2. (сделать нарезы, зазубрины) назубі́ць.

насе́яный насе́яны, мног. панасява́ны, панасе́йваны;

насе́ять сов. насе́яць, мног. панасява́ць, панасе́йваць;