отсу́тствовать несов. адсу́тнічаць, не быць;
отсу́тствующий
1. прич. які́ (што) адсу́тнічае, яко́га няма́;
2. прил. адсу́тны;
отсу́тствующий взгляд адсу́тны по́зірк;
3. сущ. адсу́тны, -нага м.;
установи́ть число́ отсу́тствующих устанаві́ць ко́лькасць адсу́тных.
отсу́ченный
1. адсука́ны;
2. адкаса́ны; см. отсучи́ть;
отсу́чивание
1. адсу́кванне, -ння ср.;
2. адка́сванне, -ння ср.; см. отсу́чивать;
отсу́чивать несов.
1. (пряжу) разг. адсу́кваць;
2. (рукава) адка́сваць;
отсу́чиваться
1. (о рукавах) адка́свацца;
2. страд. адсу́квацца; адка́свацца; см. отсу́чивать;
отсучи́ть сов.
1. (пряжу) разг. адсука́ць;
2. (рукава) адкаса́ць, мног. паадка́сваць;
отсучи́ться адкаса́цца, мног. паадка́свацца.
отсчёт м. адлі́чванне, -ння ср., адлі́к, -ку м.;
то́чка отсчёта пу́нкт адлі́ку;