отъезжа́ющий
1. прич. які́ (што) ад’язджа́е;
2. сущ. ад’язджа́ючы, -чага м.
отъе́зжий уст. далёкі;
отъе́зжее по́ле далёкае по́ле.
отъе́сть сов. ад’е́сці.
отъе́сться сов., разг. ад’е́сціся.
отъе́хать сов. ад’е́хаць, мног. паад’язджа́ць.
отъём м., спец.; отъёмка ж., спец. адыма́нне, -ння ср.;
отъёмный адды́мны.
отъя́вленный разг. заўзя́ты, страшэ́нны;
отъя́вленный лентя́й страшэ́нны гульта́й.
оты́гранный адыгра́ны;
отыгра́ть сов. адыгра́ць;