устреми́ть сов.
1. (стремительно двинуть) уст. накірава́ць, ру́шыць;
устреми́ть ко́нницу на врага́ накірава́ць (ру́шыць) ко́нніцу на во́рага;
2. перен. накірава́ць; (обратить) звярну́ць; (уставить — о взгляде, глазах и т. п.) утаро́піць;
устреми́ть внима́ние накірава́ць (звярну́ць) ува́гу;
устреми́ться
1. (броситься) ры́нуцца, кі́нуцца; (двинуться) ру́шыць;
2. перен. накірава́цца; (обратиться) звярну́цца; (уставиться — о взгляде, глазах и т. п.) утаро́піцца;
внима́ние устреми́лось на гла́вный объе́кт ува́га накірава́лася (звярну́лася) на гало́ўны аб’е́кт;
устремле́ние ср. (стремление) імкне́нне, -ння ср.; (намерение) наме́р, -ру м.; (цель) мэ́та, -ты ж.;
устремлённость накірава́насць, -ці ж.;
устремлённый
1. накірава́ны;
2. перен. накірава́ны; зве́рнуты; утаро́плены; см. устреми́ть;
устремля́ть несов.
1. (стремительно двигать) накіро́ўваць, ру́хаць;
2. перен. накіро́ўваць; (обращать) звярта́ць; (уставлять — о взгляде, глазах и т. п.) утаро́пліваць;
устремля́ться
1. (бросаться) кі́дацца; (двигаться) ру́хацца;
2. перен. накіро́ўвацца; (обращаться) звярта́цца; (уставляться — о взгляде, глазах и т. п.) утаро́плівацца;
3. страд. накіро́ўвацца, ру́хацца; звярта́цца; утаро́плівацца; см. устремля́ть.
у́стрица ву́стрыца, -цы ж.;
устро́енный
1. прич. устро́ены, зро́блены; змайстрава́ны; прыстро́ены, прыла́джаны; арганізава́ны, нала́джаны; спра́ўлены; учы́нены; упара́дкаваны; нала́джаны, ула́джаны; уладкава́ны; см. устро́ить 1—5;
2. прил. (приведённый в порядок) упара́дкаваны; (налаженный) нала́джаны; (благоустроенный) добраўпара́дкаваны; (обеспеченный) забяспе́чаны.