Verbum

устреми́ть сов.

1. (стремительно двинуть) уст. накірава́ць, ру́шыць;

устреми́ть ко́нницу на врага́ накірава́ць (ру́шыць) ко́нніцу на во́рага;

2. перен. накірава́ць; (обратить) звярну́ць; (уставить — о взгляде, глазах и т. п.) утаро́піць;

устреми́ть внима́ние накірава́ць (звярну́ць) ува́гу;