Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

напу́льсник напу́льснік, -ка м.

на́пуск м.

1. (действие) напуска́нне, -ння ср., на́пуск, -ку м.;

2. (нависающая, выступающая часть чего-л.) на́пуск, -ку м.; (крыши) падстрэ́шша, -шша ср.

напуска́ть несов.

1. напуска́ць; (нагонять) наганя́ць;

напуска́ть стра́ху (страх) на кого́ напуска́ць (наганя́ць) стра́ху на каго́;

2. (на кого — о внешнем виде, поведении) разг. напуска́ць;

напуска́ть на себя́ стро́гость напуска́ць на сябе́ стро́гасць;

3. (побуждать к нападению) напуска́ць; (пускать) пуска́ць; (натравливать) нацко́ўваць;

напуска́ться

1. (накидываться) накіда́цца, накі́двацца; (нападать) напада́ць, нава́львацца;

2. страд. напуска́цца; наганя́цца; нацко́ўвацца; см. напуска́ть.

напускно́й

1. напускны́; (напущенный) напу́шчаны;

2. перен. (деланный, притворный) напускны́; няшчы́ры; (фальшивый) фальшы́вы; (искусственный) шту́чны.

напусти́ть сов.

1. напусці́ць, мног. панапуска́ць; (нагнать) нагна́ць;

2. (кого, что, на кого, что) напусці́ць, мног. панапуска́ць; (натравить) нацкава́ць;

напусти́ться разг. (накинуться) накі́нуцца; (напасть) напа́сці, навалі́цца.

напу́танный наблы́таны;

напу́тать сов., разг. наблы́таць.

напу́тственный ска́заны на даро́гу; да́дзены на даро́гу;

обрати́ться с напу́тственной ре́чью сказа́ць сло́ва на даро́гу;

напу́тственный сове́т пара́да на даро́гу;