отчужда́ться страд. адчужа́цца;
отчужде́ние
1. (действие) юр. адчужэ́нне, -ння ср.;
2. (отдаление) аддале́нне, -ння ср. адчужэ́нне, -ння ср.;
полоса́ отчужде́ния ж.-д. паласа́ (зо́на) адчужэ́ння;
отчуждённо нареч. адчу́жана, адда́лена;
отчуждённость адчу́жанасць, -ці ж., адда́ленасць, -ці ж.;
отчуждённый
1. прич. адчу́жаны;
2. прил. адчу́жаны, адда́лены.
отчура́ться сов., прост. (от кого, чего) адцура́цца; (отречься) адрачы́ся.
отшага́ть сов., разг. прайсці́;
отшагну́ть сов. адступі́ць, адысці́ся.
отшатну́ть сов., разг.
1. адхісну́ць, адхілі́ць;
2. перен. адштурхну́ць;
отшатну́ться прям., перен. адхісну́цца, адхілі́цца.