упрёк м. папро́к, -ку м., упі́кі, -каў мн., упіка́нне, -ння ср.; за́кід, -ду м.; (укор) дако́р, -ру м.
упроси́ть сов. упрасі́ць.
упрости́ть сов., прям., перен. спрасці́ць; см. упроща́ть;
упрости́ться спрасці́цца.
упро́чение книжн. умацава́нне, -ння ср., замацава́нне, -ння ср.; усталява́нне, -ння ср.; неоконч. умацо́ўванне, -ння ср., замацо́ўванне, -ння ср., усталёўванне, -ння ср.; см. упро́чивать.
упро́ченный умацава́ны, мног. паўмацо́ўваны, замацава́ны, мног. пазамацо́ўваны; усталява́ны;
упро́чивать несов., книжн. (укреплять) умацо́ўваць, замацо́ўваць; (утверждать) усталёўваць; см. упро́чить;
упро́чить сов. (укрепить) умацава́ць, мног. паўмацо́ўваць, замацава́ць, мног. пазамацо́ўваць; (утвердить) усталява́ць;
упро́чить своё положе́ние умацава́ць сваё стано́вішча;
карти́на упро́чила за ним сла́ву большо́го худо́жника карці́на замацава́ла за ім сла́ву вялі́кага мастака́;
упро́читься умацава́цца, замацава́цца; усталява́цца;
его́ положе́ние упро́чилось яго́ стано́вішча ўмацава́лася;
за ним упро́чилась репута́ция прекра́сного докла́дчика за ім замацава́лася рэпута́цыя до́брага дакла́дчыка;