Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

упоённый захо́плены; зачарава́ны.

упои́тельно нареч. чаро́ўна;

упои́тельность чаро́ўнасць, -ці ж.;

упои́тельный чаро́ўны.

упои́ть сов., прост. упаі́ць.

упокое́ние ср., уст. супакае́нне, -ння ср., заспакае́нне, -ння ср.; (покой) спако́й, -ко́ю м., супако́й, -ко́ю м., спачы́н, -ну м.;

ме́сто упокое́ния церк. ме́сца (ве́чнага) спачы́ну, магі́ла;

упоко́ить сов., уст. супако́іць, заспако́іць, даць спачы́н;

упоко́иться

1. уст. супако́іцца, заспако́іцца;

2. (об умершем, похороненном) спачы́ць;

упоко́й / за упоко́й церк. за спачы́н;

нача́ть за здра́вие, а ко́нчить за упоко́й пача́ць за здаро́ўе, а ко́нчыць за спачы́н.

упоко́йник прост., см. поко́йник;