Verbum

угово́рщица угаво́ршчыца, -цы ж.

уго́да / в уго́ду каб дагадзі́ць.

уго́ден, см. уго́дный.

угоди́ть сов.

1. (услужить) дагадзі́ць (каму, чаму), угадзі́ць (каму, чаму); унараві́ць (каму, чаму);

на всех тру́дно угоди́ть усім ця́жка дагадзі́ць (угадзі́ць, унараві́ць);

2. (попасть куда-л.) разг. тра́піць; папа́сці;

лиса́ угоди́ла в капка́н ліса́ тра́піла ў па́стку;

3. (удариться) разг. уда́рыцца, вы́цяцца, сту́кнуцца;

он угоди́л лбом в дверь ён уда́рыўся (вы́цяўся) ілбо́м у дзве́ры (аб дзве́ры);

4. (бросая, попасть) папа́сці, тра́піць, пацэ́ліць, уцэ́ліць;

угоди́ть ка́мнем в окно́ папа́сці (пацэ́ліць, тра́піць) ка́менем у акно́.

уго́дливо нареч. уго́дліва; даго́дліва;

уго́дливость ж. уго́длівасць, -ці ж., даго́длівасць, -ці ж.; ліслі́васць, -ці ж., падлі́званне, -ння ср.;

уго́дливый уго́длівы; даго́длівы; (льстивый) ліслі́вы, падлі́злівы.

уго́дник

1. разг. уго́днік, -ка м.; (льстец) ліслі́вец, -лі́ўца м., падлі́знік, -ка м., падлі́за, -зы м.;

2. рел. уго́днік, -ка м.;

уго́дница

1. уго́дніца, -цы ж.; падлі́зніца, -цы ж.; падлі́за, -зы ж.;

2. рел. уго́дніца, -цы ж.;

уго́дничание удыга́нне, -ння ср. (перад кім, перад чым); (угождение) дагаджа́нне, -ння ср., нараўле́нне, -ння ср. (каму, чаму); (подольщение) падла́шчванне, -ння ср. (да каго, да чаго); (подлизывание) падлі́званне, -ння ср. (да каго, да чаго);