отсу́живать несов., разг. адсу́джваць;
отсу́живаться страд. адсу́джвацца.
отсу́тствие ср. адсу́тнасць, -ці ж.;
за отсу́тствием з-за адсу́тнасці;
в моё отсу́тствие калі́ мяне́ не было́, у маю́ адсу́тнасць;
отсу́тствовать несов. адсу́тнічаць, не быць;
отсу́тствующий
1. прич. які́ (што) адсу́тнічае, яко́га няма́;
2. прил. адсу́тны;
отсу́тствующий взгляд адсу́тны по́зірк;
3. сущ. адсу́тны, -нага м.;
установи́ть число́ отсу́тствующих устанаві́ць ко́лькасць адсу́тных.
отсу́ченный
1. адсука́ны;
2. адкаса́ны; см. отсучи́ть;
отсу́чивание
1. адсу́кванне, -ння ср.;
2. адка́сванне, -ння ср.; см. отсу́чивать;
отсу́чивать несов.
1. (пряжу) разг. адсу́кваць;
2. (рукава) адка́сваць;
отсу́чиваться
1. (о рукавах) адка́свацца;
2. страд. адсу́квацца; адка́свацца; см. отсу́чивать;