Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

отверде́ть сов. зацвярдзе́ць, ацвярдзе́ць;

отверди́тель (вещество) ацвярджа́льнік, -ка м.

отве́рженец занядба́ны, -нага м., адры́нуты, -тага м.;

отве́рженный

1. (угнетённый) занядба́ны, адры́нуты; прыгне́чаны;

2. (отклонённый) уст. адхі́лены, адкі́нуты.

отверза́ть несов., книжн., уст. адчыня́ць; расту́льваць, расхіля́ць, раскрыва́ць;

отверза́ться возвр., страд. адчыня́цца; расту́львацца, расхіля́цца, раскрыва́цца.

отве́рзтись сов., книжн., уст. адчыні́цца; растулі́цца, расхілі́цца, раскры́цца;

отве́рзть сов., книжн., уст. адчыні́ць, растулі́ць, расхілі́ць, раскры́ць; (пасть) разя́віць.

отверну́ть сов.

1. (отвинтить) адкруці́ць, мног. паадкру́чваць;

отверну́ть га́йку адкруці́ць га́йку;

отверну́ть кран адкруці́ць кран;

2. (отломить) разг. адкруці́ць, мног. паадкру́чваць, адлама́ць, мног. паадло́мліваць, паадло́мваць;

отверну́ть ку́кле ру́ку адкруці́ць (адлама́ць) ля́льцы руку́;

3. (повернуть в сторону) адвярну́ць, мног. паадваро́чваць;

отверну́ть лицо́ (от кого-л.) адвярну́ць твар (ад каго-небудзь);

4. (откинуть) адхілі́ць, мног. паадхіля́ць, адхіну́ць, мног. паадхіна́ць;

отверну́ть полу́ шу́бы адхілі́ць крысо́ фу́тра;

отверну́ть одея́ло адхілі́ць (адхіну́ць) ко́ўдру;

отверну́ться

1. (отвинтиться) адкруці́цца, мног. падкру́чвацца;

2. (повернуть своё лицо в другую сторону) адвярну́цца, мног. паадваро́чвацца;

3. (откинуться) адхілі́цца, мног. паадхіля́цца, адхіну́цца, мног. паадхіна́цца;

4. перен. (от кого-, чего-л.) адвярну́цца, мног. паадваро́чвацца.