Verbum

управдо́м (управля́ющий до́мом, дома́ми) домакіраўні́к, -ка м., кіраўні́к до́ма (дамо́ў).

управи́тель уст.

1. (учреждения, хозяйства) кіраўні́к, -ка́ м.; (заведующий) зага́дчык, -ка м.; (администратор) адміністра́тар, -ра м.;

2. (имения) акано́м, -ма м.

упра́виться сов., разг.

1. (кончить работу, справиться с работой) упра́віцца, ухадзі́цца;

упра́виться с рабо́той упра́віцца (ухадзі́цца) з рабо́тай;

2. (одолеть) спра́віцца, упра́віцца;

с ним ника́к не упра́виться з ім нія́к не спра́віцца (не ўпра́віцца).

управле́ние

1. (действие) кірава́нне, -ння ср.;

2. (учреждение) упраўле́нне, -ння ср., кіраўні́цтва, -ва ср.;

3. грам. кірава́нне, -ння ср.;

управле́нческий кіраўні́цкі;

управле́нческий аппара́т кіраўні́цкі апара́т;

управле́нческие расхо́ды выда́ткі кіраўні́цкія (на кіраўні́цтва);

управля́емость кіру́емасць, -ці ж.;

управля́емый

1. прич. які́м кіру́юць;

2. прил. кіру́емы, кірава́ны;

управля́ть несов. кірава́ць;

управля́ться

1. (делать что-л., хозяйничать) разг. упраўля́цца, ухо́джвацца;

2. (одолевать) разг. спраўля́цца, упраўля́цца; см. упра́виться;

3. страд. кірава́цца;

управля́ющий

1. прич. які́ (што) кіру́е;

2. сущ. кіраўні́к, -ка́ м. (каго, чаго);

управля́ющий дела́ми кіраўні́к спраў.