Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

упомина́ть несов. зга́дваць; упаміна́ць; (называть) называ́ць;

упомина́ться страд. зга́двацца; упаміна́цца; называ́цца.

упо́мнить сов., разг. запо́мніць.

упомя́нутый згада́ны; упамя́нуты; назва́ны;

упомяну́ть сов. згада́ць; упамяну́ць; (назвать) назва́ць.

упо́р м.

1. (действие, состояние) упо́р, -ру м.; упіра́нне, -ння ср.;

то́чка упо́ра пункт упо́ру;

2. (место, на которое что-л. упирается) упо́р, -ра м.; (подпорка) падпо́рка, -кі ж.;

стреля́ть с упо́ра страля́ць з упо́ра;

в упо́р вы́стрелить стрэ́ліць ва ўпор;

де́лать упо́р падкрэ́сліваць, рабі́ць упо́р;

говори́ть, смотре́ть в упо́р гавары́ць, глядзе́ць у во́чы;

ста́вить вопро́с в упо́р ста́віць пыта́нне ру́бам;

упо́ристый разг. упа́рты, цвёрды; (настойчивый) насто́йлівы;

упо́рно нареч. упа́рта, цвёрда;

упо́рность упа́ртасць, -ці ж., цвёрдасць, -ці ж.; насто́йлівасць, -ці ж.;

упо́рный

1. (служащий для упора) упо́рны;

2. (стойкий) упа́рты, цвёрды; (настойчивый) насто́йлівы;

3. (крепкий, твёрдый) уст. непада́тлівы, цвёрды, мо́цны;