Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

наво́дчик в разн. знач. наво́дчык, -ка м.;

наво́дчица наво́дчыца, -цы ж.;

наводя́щий

1. прич. які́ (што) наво́дзіць, які́ (што) наганя́е; см. наводи́ть;

2. прил. навадны́;

наводя́щий вопро́с навадно́е пыта́нне.

навоева́ться сов., разг. наваява́цца.

наво́з гной, род. гно́ю м.;

наво́зить несов.

1. угно́йваць, гнаі́ць;

наво́зить по́ле угно́йваць (гнаі́ць) по́ле;

2. (пачкать навозом, чем-л. грязным) прост. зага́джваць.

навози́тьI несов. наво́зіць.

навози́тьII сов. навазі́ць, мног. панаво́зіць, панаво́жваць.

наво́зиться несов., возвр., страд. (унаваживаться) угно́йвацца.

навози́тьсяI

1. сов. (долго, много повозиться) разг. навазі́цца;

2. несов., страд. наво́зіцца.