Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

отправи́тельница адпра́ўшчыца, -цы ж.

отпра́витьI сов. (отправить, снарядить) адпра́віць, мног. паадпраўля́ць.

отпра́витьII сов., уст. (исполнить) вы́канаць.

отпра́виться сов. адпра́віцца; (уйти) пайсці́; (уехать) пае́хаць;

отпра́виться на ре́чку пайсці́ на рэ́чку.

отпра́вка адпра́ўка, -кі ж.

отправле́ниеI ср.

1. (действие) адпраўле́нне, -ння ср.; (отход) адыхо́д, -ду м.; (отъезд) ад’е́зд, -ду м.;

2. (почтовое) адпраўле́нне, -ння ср.

отправле́ниеII ср., уст.

1. (исполнение) выкана́нне, -ння ср., выко́нванне, -ння ср.;

отправле́ние обя́занностей выкана́нне (выко́нванне) абавя́зкаў;

2. (деятельность) рабо́та, -ты ж.; дзе́йнасць, -ці ж.;

отправле́ния органи́зма физиол. рабо́та аргані́зма.

отпра́вленный адпра́ўлены.

отправля́тьI несов. адпраўля́ць; см. отпра́витьI.

отправля́тьII несов., уст. (исполнять) выко́нваць;

отправля́ть обя́занности выко́нваць абавя́зкі.