Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

отрече́ние адрачэ́нне, -ння ср.

отре́чься сов. адрачы́ся, мног. паадрака́цца (ад каго, чаго), вы́рачыся, мног. павырака́цца, зрачы́ся (каго, чаго); адмо́віцца (ад каго, чаго), разг. адцура́цца (ад каго, чаго; и без предлога), вы́цурацца (ад каго, чаго).

отреша́ть несов., уст. адхіля́ць, вызваля́ць, зніма́ць (з чаго); см. отреши́ть;

отреша́ться

1. вызваля́цца; адмаўля́цца; см. отреши́ться;

2. страд. адхіля́цца, вызваля́цца, зніма́цца (з чаго); см. отреша́ть;

отреше́ние (действие) адхіле́нне, -ння ср., вызвале́нне, -ння ср., зня́цце, -цця ср. (з чаго);

отрешённость (отчуждённость) адлу́чанасць, -ці ж.;

отрешённый адхі́лены, вы́звалены, зня́ты (з чаго);

отреши́ть сов. адхілі́ць, вы́зваліць, зняць (з чаго);

отреши́ть от до́лжности адхілі́ць (вы́зваліць) ад паса́ды, зняць з паса́ды;

отреши́ться вы́зваліцца; адмо́віцца;

отреши́ться от мы́сли о чём-л. вы́зваліцца (адмо́віцца) ад ду́мкі аб чым-не́будзь.

отрёпанный разг. абтрапа́ны.