умира́ть несов. паміра́ць;
умира́ть со́ смеху паміра́ць (захо́дзіцца) са сме́ху (з ро́гату);
умира́ть от ску́ки паміра́ць ад нуды́; см. умере́ть;
умира́ющий
1. прич. які́ (што) паміра́е;
2. прил. паміра́ючы;
3. сущ. паміра́ючы, -чага м.
умиротворе́ние прымірэ́нне, -ння ср., заміра́нне, -ння ср.; супакае́нне, -ння ср.; неоконч. супако́йванне, -ння ср.;
умиротворённый прич., прил. прымі́раны, замі́раны; (успокоенный) супакое́ны; см. умиротвори́ть;
умиротвори́тель книжн. прыміры́цель, -ля м.;
умиротвори́тельница прыміры́целька, -кі ж.;
умиротвори́ть сов. (примирить кого с кем) прыміры́ць, заміры́ць; (успокоить) супако́іць;
умиротвори́ться прыміры́цца, заміры́цца; супако́іцца;
умиротворя́ть несов. (примирять кого с кем) прыміра́ць, заміра́ць; (успокаивать) супако́йваць;
умиротворя́ться возвр., страд. прыміра́цца, заміра́цца; супако́йвацца.