Verbum

отстава́ть несов., в разн. знач. адстава́ць; см. отста́ть.

отста́вить сов.

1. (отодвинуть) адста́віць, мног. паадстаўля́ць;

2. (дать отставку) даць адста́ўку, зво́льніць, мног. пазвальня́ць, зняць, мног. пазніма́ць (з паса́ды);

3. воен. адста́віць!;

отста́вка ж. адста́ўка, -кі ж., звальне́нне (з паса́ды);

отста́вленный

1. (отодвинутый) адста́ўлены;

2. (от работы) зво́льнены;

отставля́ть несов.

1. (отодвигать) адстаўля́ць;

2. (давать отставку) дава́ць адста́ўку, звальня́ць, зніма́ць (з паса́ды);

отставни́к разг. адстаўні́к, -ка́ м.;

отставно́й адстаўны́.

отста́вший прил. адста́ўшы, адста́лы.

отста́ивание​^I ср. абаро́на, -ны ж., адсто́йванне, -ння ср.;

отста́ивание интере́сов трудя́щихся абаро́на інтарэ́саў працо́ўных.

отста́ивание​^II хим. адсто́йванне, -ння ср.