отколо́тьII сов. (отшпилить) адкало́ць, мног. паадко́лваць, адшпілі́ць, мног. паадшпі́льваць, паадшпіля́ць.
отколо́тьсяI сов.
1. (отделиться ударом) адкало́цца, мног. паадко́лвацца; (о лучине, щепке) адшчапі́цца, мног. паадшчэ́плівацца, паадшчапля́цца;
2. перен. адкало́цца;
отколо́ться от компа́нии адкало́цца ад кампа́ніі.
отколо́тьсяII сов. (о чём-л. приколотом) адкало́цца, мног. паадко́лвацца, адшпілі́цца, мног. паадшпі́львацца, паадшпіля́цца.
отколо́ченный
1. адбі́ты, мног. паадбіва́ны;
2. набі́ты, адлупцава́ны; см. отколоти́ть.
отколошма́тить сов., прост. адкалашма́ціць.
отколу́панный адкалупа́ны;
отколупа́ть сов., прост. адкалупа́ць;
отколу́пнутый адкалупну́ты, адкалу́плены;
отколупну́ть сов., однокр. адкалупну́ць, адкалупі́ць, мног. паадкалу́пліваць.
отколу́пывать несов. адкалу́пліваць, адкалу́пваць;