Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

отви́сший адві́слы.

отви́ть сов. адві́ць.

отвлека́ть несов.

1. адця́гваць;

отвлека́ть внима́ние адця́гваць ува́гу;

отвлека́ть боль адця́гваць боль;

2. (выделять, представлять в абстрактном виде) адця́гваць, абстрагава́ць;

отвлека́ться

1. (в сторону) адхіля́цца;

2. (абстрагироваться) адця́гвацца, абстрагава́цца; (не принимать во внимание) пакіда́ць у баку́ (што), не браць пад ува́гу (чаго);

отвлека́ться от ча́стностей пакіда́ць у баку́ (не браць пад ува́гу) дэта́лі;

3. страд. адця́гвацца; абстрагава́цца; см. отвлека́ть;

отвлека́ющий

1. прич. які́ (што) адця́гвае; які́ (што) абстрагу́е; см. отвлека́ть;

2. прил., мед. адця́гваючы;

отвлека́ющее сре́дство адця́гваючы сро́дак.

отвлече́ние ср.

1. (действие) адцягне́нне, -ння ср.; неоконч. адця́гванне, -ння ср.;

для отвлече́ния внима́ния для адцягне́ння ўва́гі;

2. (абстрагирование) адцягне́нне, -ння ср., абстрагава́нне, -ння ср.;

3. (абстракция) филос. абстра́кцыя, -цыі ж.;

отвлечённо нареч. адця́гнена, абстра́ктна;

отвлечённость адця́гненасць, -ці ж., абстра́ктнасць, -ці ж.;

отвлечённый адця́гнены, абстра́ктны;

отвлечённое число́ мат. адця́гнены лік;

отвлечённое и́мя существи́тельное грам. адця́гнены назо́ўнік;

отвлечённый о́браз адця́гнены во́браз.

отвле́чь сов.

1. адцягну́ць;

2. (выделить, представить в абстрактном виде) адцягну́ць, абстрагава́ць; см. отвлека́ть;