Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

отковы́рянный адкалупа́ны, адкалу́плены, мног. паадкалу́пліваны;

отковыря́ть сов. адкалупа́ць.

откозырну́ть сов., однокр., разг. адказырну́ць;

откозыря́ть сов. адказыра́ць.

отко́л адко́л, -лу м., мн. нет.

откола́чивать несов. адбіва́ць; см. отколоти́ть 1.

отко́ле нареч., уст. адку́ль.

отколоти́ть сов., разг.

1. (отбить) адбі́ць, мног. паадбіва́ць;

2. (избить) набі́ць, адлупцава́ць.

отко́лотый адко́латы.

отколо́тьI сов.

1. (отделить ударом) адкало́ць, мног. паадко́лваць; (лучину, щепку) адшчапі́ць, мног. паадшчэ́пліваць, паадшчапля́ць;

2. (сделать или сказать что-л. неожиданное) прост. урэ́заць;

3. перен. адкало́ць;

отколо́ть оле́ня от ста́да адкало́ць але́ня ад ста́тка;

отколо́ть шту́ку урэ́заць шту́ку.