Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

набракова́ть сов., разг. набракава́ць.

на́бранный

1. набра́ны;

2. назбіра́ны; см. набра́ть.

набра́сывать несов. (к наброса́ть и набро́сить)

1. накіда́ць, накі́дваць;

2. (изображать, излагать) накіда́ць, накі́дваць;

набра́сываться

1. накіда́цца, накі́двацца; (нападать) напада́ць;

2. страд. накіда́цца, накі́двацца.

набра́ть сов.

1. в разн. знач. набра́ць, мног. панабіра́ць; см. набира́ть;

2. (собрать) назбіра́ць;

набра́ть я́год назбіра́ць я́гад;

набра́ться набра́цца, мног. панабіра́цца;

набрала́сь це́лая гру́ппа набра́лася цэ́лая гру́па;

набра́ться хра́брости набра́цца хра́брасці;

с кем поведёшься, от того́ и наберёшься посл. з кім павядзе́шся, ад таго́ і набярэ́шся.

набреда́ть несов., разг.

1. натрапля́ць; (наталкиваться) натыка́цца, нахо́дзіць;

2. (собираться в одном месте) нахо́дзіць; збіра́цца;

набрести́ сов., разг.

1. набрысці́; натра́піць; (натолкнуться) наткну́цца, найсці́;

2. (собраться в одном месте) набрысці́; найсці́, мног. панахо́дзіць; сабра́цца, мног. пазбіра́цца.

набреха́ть сов., прост., в разн. знач. набраха́ць;

набреха́ться прост., в разн. знач. набраха́цца.