koń
м.
1. конь;
koń pod wierzch — верхавы конь;
koń pociągowy — запражны конь;
2. шахм. конь;
koń parowy (mechaniczny) — конская сіла;
na koń! вайск. на коні!;
pędzić co koń wyskoczy — імчацца на ўсю моц, імчацца стрымгалоў;
znają się jak łyse konie жарт. ведаюць адзін аднаго навылёт (навылет);
łaska pańska na pstrym koniu jeździ — панская ласка да парога;
zdrów jak koń — здаровы як конь (вол, бык);
zrobić kogo w konia разм. падмануць, абдурыць каго
końcowy
końcow|y
1. канцавы; апошні;
stacja ~a — канцавая станцыя;
2. канчатковы, заключны;
przemówienie ~e — заключнае слова
końcówka
ж.
1. канцоўка; канец;
2. рэшта;
3. лінгв. канчатак; флексія;
4. шахм. эндшпіль;
5. спарт. фініш
kończyć
незак. канчаць, заканчваць;
kończyć co robić — заканчваць рабіць што;
kończyć życie — паміраць;
kończyć robotę — заканчваць працу
kończyć się
kończ|yć się
незак. канчацца, заканчвацца;
~ą nam się pieniądze (zapasy cukru) — у нас заканчваюцца грошы (запасы цукру)
kończyny
мн. анат. канечнасці;
kończyny górne — верхнія канечнасці;
kończyny dolne — ніжнія канечнасці
koński
końsk|i
конскі;
~ie zdrowie — здароўе як у вала;
~i ząb бат. зубападобная кукуруза;
mucha ~a заал. сляпень;
~i ogon — хвост, хвосцік (прычоска)