Verbum

kośba

ж. касьба

Kościan

м. г. Косьцян

kościany

касцяны

kościec

м.

1. шкілет;

2. касцяк

kościelny

1. касцёльны; царкоўны;

2. м. касцёльны (царкоўны) вартаўнік

Kościerzyna

ж. г. Касьцяжына

kościotrup

м. шкілет, касцяк

kościół

м. касцёл; царква;

chodzić do ~oła — хадзіць у царкву (касцёл);

słyszał, że dzwonią, ale nie wie, w którym ~ele прык. чуў звон, ды не ведае, дзе ён

kościsty

касцісты, кашчавы

koślawić

незак.

1. крывіць, гнуць;

2. перан. скажаць