Verbum

kołacz

м.

1. калач;

2. с.-г. макуха;

bez pracy nie będzie ~y — без працы няма чаго хлеба шукаці; каб рыбу есці, трэба ў ваду лезці

kołatać

незак.

1. грукаць, стукаць;

kołatać do drzwi — грукаць (стукаць) у дзверы;

2. o co дабівацца чаго; прасіць што; хадайнічаць аб чым;

kołatać (do kogo) o pomoc — прасіць дапамогі (у каго)

kołatać się

незак.

1. стукацца, грукаць;

2. трэсціся; калаціцца;

3. бадзяцца; швэндацца; цягацца;

kołatać się po świecie — сноўдацца (бадзяцца) па свеце

kołatek

м. заал. шашаль (Anobium pertinax)

kołatka

ж. ляскотка;

kołatka u drzwi — ляскотка пры дзвярах

kołchoz, ~u

м. калгас

kołchozowy

калгасны

kołchoźnica

ж. калгасніца

kołchoźnik

м. калгаснік

kołczan

м. калчан