Verbum

konieczny

неабходны;

~a pomóc — неабходная дапамога;

zło ~e — непазбежнае зло

konik

м.

1. конік;

2. гаплік;

konik morski заал. марскі канёк (Hippocampus);

konik polny заал. конік (Locusta);

wsiąść na swego ~a — сесці на свайго канька

konikowy :

ruch konikowy шахм. ход канём

Konin

м. г. Конін

konina

ж. каніна

koniokrad

м. канакрад

koniuch

м. уст. конюх

koniugacja

ж.

1. біял. кан’югацыя;

2. лінгв. спражэнне

koniugować

незак.

1. біял. рабіць кан’югацыю;

2. лінгв. спрагаць

koniunktura

ж. кан’юнктура;

koniunktura gospodarcza — гаспадарчая кан’юнктура;

korzystna koniunktura — выгадная кан’юнктура;

pomyślna koniunktura — спрыяльная кан’юнктура;

zła koniunktura — кепская (дрэнная) кан’юнктура